20 Μαΐου 2007

Συνέντευξη Αργύρη Μπακιρτζή - τεύχος 17 (2005)

Αργύρης Μπακιρτζής
«Με τους Χειμερινούς Κολυμβητές νιώθω και ενεργώ σα να είμαι 20χρονών!»
του Αντώνη Μποσκοΐτη
Ο Νίκος Παπάζογλου, νομίζω, είχε αναφερθεί στην ιδιότυπη φωνή του, λέγοντας ότι ακούγεται «σα να βγαίνει από... μπουρί». Από την εποχή του Διονύση Σαββόπουλου με το Φορτηγό, είχε να ακουστεί τέτοια ακατέργαστη κανταδόρικη φωνή στην ελληνική μουσική, αν και όπως μας εκμυστηρεύτηκε ο Αργύρης Μπακιρτζής, οι ρίζες της δημιουργίας των Χειμερινών Κολυμβητών κοιτούν προς τα πίσω, στα 1965, όταν δηλαδή ο συνοδοιπόρος του, Ισίδωρος Παπαδάμου, του χάρισε το πρώτο του μπουζούκι!
Τελευταία δισκογραφική εμφάνιση η συμμετοχή του στο άλμπουμ Θέλω να πάρω τα βουνά σε μουσική του Θόδωρου Θεοδωρίδη και στίχους, κυρίως, του Καβαλιώτη ποιητή του 19ου αι. Ανδρίκου Βέττα.
Πώς συντελέστηκε η πρώτη σας επαφή με την τέχνη της μουσικής;
Μια πρώτη πολύ έντονη μουσική συγκίνηση οφείλεται στα δημοτικά μακεδονίτικα τραγούδια, που άκουγα επί σειρά ετών από το Α΄ Πρόγραμμα του ΡΣ Μακεδονίας. Τα παρουσίαζε τότε το συγκρότημα των Παπαγεωργίου, Κουφογιάνκου, Σαμαρά, Τσίτρα, Καραβάρα και Καραθανάση με συνοδεία ντόπιων εκτελεστών. Πολύ μικρός, επίσης, άκουγα τον αδελφό του πατέρα μου, ονόματι Κώστα και δάσκαλο στο επάγγελμα, που έμενε τότε μαζί μας, να παίζει το βιολί του.
Και ποια ήταν τα ακούσματα που καθόρισαν την πορεία σας;
Δημοτικά της Μακεδονίας όπως είπα, αλλά και πολίτικα, σμυρναίικα, Μάρκος, Γιοβάν Τσαούς, Κατσαρός, παραδοσιακά Ιταλίας και κυρίως της Ρώμης. Χάλκινα Δ. Μακεδονίας, Θεοδωράκης, για να περιοριστούμε στη γειτονιά μας.
Και οι Χειμερινοί Κολυμβητές; Πότε προέκυψαν; Σχέση ζωής πλέον.
Το 1965, σε ένα πάρτι της αδερφής του Ι. Παπαδάμου, συμμαθήτριας μου στο δημοτικό και συμφοιτήτριας μου στο Πολυτεχνείο, ο μικρός αδερφός της Ισίδωρος, 15 χρονών τότε, μου χάρισε το πρώτο μου μπουζούκι. Έτσι δημιουργήθηκε θα έλεγα ο αρχικός πυρήνας του συγκροτήματος. Εγώ τότε ήμουν 18 ετών, ένιωθα πως είχε περάσει πολύς καιρός και όταν του είπα «νέος ήθελα να μάθω μπουζούκι, αλλά τώρα πέρασαν τα χρόνια», χωρίς δεύτερη κουβέντα μου χάρισε το ένα απ' τα δύο που είχε.
Τρελαμένο όνομα για συγκρότημα το Χειμερινοί Κολυμβητές! Πώς σας ήρθε;
Το έχω πει πολλές φορές και θα το ξαναπώ, πρόκειται για ένα όνομα που το φορτωθήκαμε από τη ραθυμία μας. Είναι πολύ φανερό το συμβολικό του περιεχόμενο και δε θα το επιλέγαμε, αλλά δεν επιλέξαμε κάποιο άλλο κι έτσι μας ονόμασαν, καλώντας μας για συναυλίες, από το όνομα του πρώτου μας δίσκου. Πολλά συγκροτήματα έχουν πάρει το όνομα του πρώτου τους δίσκου, όπως αυτό των συνεργατών της κυρίας Γιαννάτου, ανάμεσα στους οποίους είναι και οι Χειμερινοί Κολυμβητές Μιχάλης Σιγανίδης και Κώστας Βόμβολος, Primavera en Salonico. Πάντως, όταν κάποια στιγμή μετονομαστούμε, ίσως πάρουμε το όνομα Κασμάδες.
Νιώθετε να' χει αλλάξει κάτι απ' την πρώτη βουτιά των Χειμερινών Κολυμβητών μέχρι σήμερα; Σας ικανοποιεί η πορεία του ελληνικού τραγουδιού;
Το ταξίδι καλά κρατεί από το 1965. Η πρώτη μας συναυλία δόθηκε πολλά χρόνια αργότερα, στις 31.5.1981 και ο πρώτος μας δίσκος εκδόθηκε τον επόμενο Δεκέμβρη. Σε τόσα χρόνια είναι λογικό να αλλάξουν πράγματα. Τότε ήμασταν όλοι «ελεύθεροι» εκτός από έναν. Τώρα είμαστε όλοι παντρεμένοι κι αυτός «ελεύθερος». Έστω και ανεπαίσθητα, σιγά-σιγά με το πέρασμα του χρόνου, αισθάνεσαι την εγκαθίδρυση ενός φόβου. Όμως πάντα, όταν είμαστε μαζί, νιώθω και ενεργώ σα να είμαι 20 χρονών! Γενικά, η διατήρηση του συγκροτήματος αυτού επί 40 χρόνια είναι μια ευλογία, ένα δώρο ζωής που μερικές φορές αναρωτιέμαι αν το αξίζω. Σε ότι αφορά το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, είμαι μάλλον παλαιομοδίτης και όχι πολύ ενημερωμένος. Τα δημοτικά και τα ρεμπέτικα είναι τόσο αληθινά και μοντέρνα, τη στιγμή που τα σημερινά δυσκολεύονται να πείσουν γι' αυτό που είναι. Παρ' όλα αυτά υπάρχουν ωραίες παρουσίες και ανθρώπινα τραγούδια - πραγματικές ευωδιές σ' ένα δύσοσμο περιβάλλον.
Γιατί επιλέξατε την αρχιτεκτονική ως «επίσημο» επάγγελμα;
Ας όψεται ο κ. Σάββας, καθηγητής ανατομίας στην Ιατρική Σχολή του ΑΠΘ, που έκοβε τους πάντες και δεν ήθελα καθόλου να με βασανίσει. Είχα περάσει με πολύ καλή σειρά στην Ιατρική, με 9 ½ αν θυμάμαι καλά.
Εκτός από τη μουσική και την εργασία, περιγράψτε μας μια μέρα σας στην Καβάλα.
Πολύ δουλειά και πολύ οικογένεια. Η δουλειά είναι πολύ ευχάριστη και ενδιαφέρουσα, φροντίζουμε κάστρα, εκκλησίες, τζαμιά, υδραγωγεία, βάφουμε παλιά σπίτια. Το μεσημέρι, όταν δεν έχει νοτιά και δε βρέχει, τρέχω στη θάλασσα για μπάνιο. Μετά, μέχρι το βράδυ είμαι με τα παιδιά. Κλέβω λίγο χρόνο ή μαζί τους κουβαλάω ξύλα, φροντίζω τον μπαξέ, κάνω καμιά κατασκευή. Όταν κοιμούνται, εγώ είμαι πτώμα. Κοιμάμαι πολύ αργά και μια στις δεκαπέντε, ξυπνώ το μεσημέρι και αναπληρώνω.
Στο τελευταίο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης είδα και τη νέα ταινία του Σταύρου Τσιώλη, που συμμετείχατε. Παρακολουθείτε γενικά σινεμά;
Σινεμά πάμε σπάνια. Έρχονται όλο κάτι απίθανα έργα με βρυκόλακες ή απ' τ' άλλα τα εμπορικά, που δε βλέπονται. Το πολύ η Τροία, άντε και το τελευταίο του Σκορσέζε ελέω Ντι Κάπριο. Το Ω, αδερφέ που είσαι; των Κοέν ούτε να περάσει απ' το μυαλό σας! Να προσπαθούσε, κανείς δε θα μπορούσε να κάνει τέτοιες επιλογές. Έτσι, κάπου-κάπου πηγαίνουμε για σινεμά στη Θεσσαλονίκη ή τη Δράμα, όπου ο αγαπητός μηχανικός προβολής Ηλίας απ' τις Κρηνίδες, ανέλαβε τα Αστέρια και κάνει πολύ καλό πρόγραμμα προβολών. Για να μην είμαι όμως άδικος, εδώ και μερικές βδομάδες βλέπω λίγο φως. Να δούμε...
Σε μια εποχή που οι περισσότεροι αποζητούν την εφήμερη λάμψη και τις δημόσιες σχέσεις, εσείς πως και παραμένετε.. εκτός μάχης;
Από μάχες, άλλο τίποτα, αφού στη δουλειά μου βρίσκομαι συνέχεια απέναντι σε οικοπεδο-οικοδομικές κομπίνες. Και τις δημόσιες σχέσεις δε μπορώ να τις αποφύγω, αφού ξέρω πολύ κόσμο. Όμως δεν τις καλλιεργώ, γιατί είναι βαρετές και σημαίνουν χάσιμο χρόνου. Να πω ότι ορισμένα μέλη του συγκροτήματος έχουν εμφανιστεί με άλλα σχήματα και στο Μέγαρο Μουσικής ή στην τηλεόραση, σε εκπομπή της κυρίας Τσουκαλά και αλλού.
Πως ορίζετε την επιτυχία;
Μια καλή επιλογή κονιάματος, μια λύση σ' ένα αισθητικό πρόβλημα οικοδομικής φύσης, οριακά αποδεκτή επιστημονικά, που όμως πείθει. Κάτι που σε ζόρισε και η λύση του σε γεμίζει χαρά. Θεωρώ δεδομένο, τέλος, πως η επιτυχία αποτελεί και ένα τίμημα αποτυχίας και πως ορισμένα μέσα προβολής, όπως η τηλεόραση, σε εκθέτουν κυρίως στον εαυτό σου. Υπό αυτή την έννοια, δεν αρνούμαι ποτέ συνέντευξη στο ραδιόφωνο, αποφεύγω όμως όσο μπορώ τις συνεντεύξεις σε περιοδικά που ζητούν και φωτογραφία σου.
Για ποιο λόγο εμφανίζεστε σπάνια, μολονότι γεμίζετε τις αίθουσες μουσικής;
Αν κρίνω από τη ζήτηση, θα μπορούσαμε να εμφανιζόμαστε περίπου διπλάσιες φορές, όχι περισσότερες. Δε συνεργαζόμαστε με τουριστικά γραφεία, δεν έρχονται ομαδικά μέλη συλλόγων, σχολείων και ΚΑΠΗ, δεν ξαναπηγαίνουμε σε κέντρα μίζερα προς τους μουσικούς. Μια βραδιά ζήτησα ένα ποτό ακριβό –δεν υπήρχε φαίνεται «αντίγραφο» του– σε μαγαζί της Αθήνας, στο οποίο είχαμε εμφανιστεί για πολλές βραδιές με πολύ μεγάλη επιτυχία, βγάζοντας ελάχιστα κι αυτοί πάρα-πάρα πολλά και μου απάντησαν ότι δεν είχαν ανοιχτό μπουκάλι. Θα μας άρεσε να εμφανιζόμαστε σε ΚΑΠΗ, αφού σε ένα που παίξαμε, εδώ στην Αττική, αρχίσαμε στις 20.30, τελειώσαμε στις 22.30 και σαν άνθρωποι πήγαμε και φάγαμε σε μία ταβέρνα. Σας γνωρίζω ότι εμφανιστήκαμε στις Σέρρες, υποθέτοντας ότι θα αρχίσουμε γύρω στις 21.30. Ε, λοιπόν, αρχίσαμε στις 1.30 μετά τα μεσάνυχτα, γιατί έτσι συνηθίζεται μας είπαν...
Θα λέγατε ότι σας ταιριάζει ο χαρακτηρισμός του «αντικομφορμιστή»;
Με πάτε για κράξιμο;

Δεν υπάρχουν σχόλια: